در آینده‌ای نزدیک، ایستگاه فضایی آرورا به‌عنوان اولین هتل گردشگری فضایی در مدار زمین قرار خواهد گرفت. این خبر به‌طور رسمی در آوریل سال گذشته در کنفرانس Space 2.0 در سن‌خوزه کالیفرنیا اعلام شد. این هتل با ابعاد یک جت خصوصی بزرگ در فاصله‌ی ۳۲۰ کیلومتری بالای سطح زمین میزبان میهمانان خواهد بود. میهمانان می‌توانند از چشم‌اندازهای خارق‌العاده‌ی سیاره‌ی زمین و نورهای شمال و جنوب آن لذت ببرند.
با تمام این‌ها، سفر فضایی کم‌هزینه نخواهد بود و هزینه‌ی سفری ۱۲ روزه به ایستگاه آرورا که برای سال ۲۰۲۲ برنامه‌ریزی شده، از ۹.۵ میلیون دلار برای هر شخص آغاز خواهد شد. بااین‌حال، به‌نقل از شرکت اوریون اسپن، سرمایه‌گذار ایستگاه فضایی آرورا، رزرو فهرست انتظار این سفر ۷ ماه قبل از پرتاب آغاز خواهد شد. فرانک بانگر، مؤسس و سرمایه‌گذار اوریون اسپن، دراین‌باره می‌گوید:
هدف ما چشاندن طعم زندگی فضانوردان به افراد عادی است؛ اما ممکن است اغلب میهمانان بخواهند از پنجره به بیرون نگاه کنند و با افرادی تماس بگیرند که می‌شناسند. تجربه‌ی واقعیت مجازی به‌نام هولودک (دستگاهی مجازی از مجموعه‌ی تلویزیونی پیشتازان فضا است که شرکت‌کنندگان آن در محیط‌های مختلف واقعیت مجازی قرار می‌گیرند) برای سرگرمی میهمانان در نظر گرفته شده است. با این قابلیت، میهمانان می‌توانند در فضا شناور شوند و روی ماه قدم بزنند یا حتی گلف بازی کنند.
ایستگاه آرورا را می‌توان هم‌زاد مجلل ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) دانست. البته، این دو ایستگاه شباهت‌هایی با یکدیگر دارند: در هر دو، بازدیدکنندگان (چهار میهمان با دو تن از کارکنان) در کیسه‌های خواب متصل به یک سازه می‌خوابند و غذا به‌صورت منجمد و خشک سِرو میشود. قبل از پرتاب، از تمام میهمانان آزمایش سلامت گرفته میشود و در آزمایش‌های سلامت نیز شرکت می‌کنند.
تعداد کمی از گردشگران ثروتمند می‌توانند از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازدید کنند
جدا از دیدن ستارگان و زمین از فضا، پیش‌بینی میشود بازدیدکنندگان آرورا بخشی از زمان خود را برای آزمایش‌های جاذبه‌ی خُرد مثل پرورش غذا صرف کنند. دقیقا مشابه این کار را فضانوردان ISS انجام می‌دهند، با این تفاوت که به‌جای پردازش آب از ادرار میهمانان، آب کافی برای پرورش غذا دراختیار آن‌ها قرار می‌گیرد.
بخش زیادی از جامعه‌ی علمی این پروژه را جهشی بزرگ و اجتناب‌ناپذیر برای انسان می‌دانند؛ اما حتی درصورت اغراق رسانه‌ها نیز، باید بااحتیاط درباره‌ی چنین پروژه‌هایی صحبت کرد. کریستین لاسر، از مرکز پژوهشی گردشگری و حمل‌ونقل دانشگاه سنت‌گالن سوئیس، دراین‌باره می‌گوید:
ایستگاه آرورا پیشرفت بزرگی در گردشگری فضایی است؛ اما هنوز با اجرایی‌شدن واقعی فاصله دارد.
به‌گفته‌ی رابت ای. گولیچ، از دانشگاه هوانوردی امری ریدل که کلاس‌های گردشگری فضایی را برگزار می‌کند، در‌حال‌حاضر، گردشگری فضایی زمینه‌ای است که در آن، واقعیت و شایعه و تخیل ترکیب شده‌اند؛ به‌طوری‌که تفکیک بین واقعیت و خیال دشوار است.
هر دو بر این مسئله توافق دارند که گردشگری فضایی فعلا درحد تئوری است. گردشگری فضایی در سال ۲۰۰۱ و زمانی آغاز شد که دنیس تیتوی آمریکایی برای بازدیدی ۷ روزه از ایستگاه فضایی بین‌المللی، ۲۰ میلیون دلار به سازمان فضایی روسیه پرداخت کرد. برخی کشورها زمینه‌ای برای آینده‌ی این صنعت فراهم کرده‌اند؛ مثلا تنها در ایالات متحده‌ی آمریکا، برنامه‌ریزی برای ساخت ۱۰ ایستگاه فضایی آغاز شده است.
اریک استالمر، رئیس فدراسیون هوافضای تجاری و بزرگ‌ترین مشوق پروژه‌ی آرورا، به قوانین آینده‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا در‌این‌زمینه با عنوان مصوبه‌ی رقابتی پرتاب فضایی تجاری اشاره می‌کند که در سال ۲۰۱۶، صادر شد و بر مسائلی مثل تعهد، تضمین خسارت، طرفین مسئول و خطر درزمینه‌ی گردشگری فضایی اشاره می‌کند.
گولیچ و لاسر هیچ‌کدام این پروژه را انکار نمی‌کنند؛ اما هر دو معتقدند باید صبر کرد و دید شرکت‌های گردشگری فضایی در‌این‌زمینه از چه روش‌هایی استفاده می‌کنند. استانداردهای مهندسی و امنیت برای ساخت ایستگاه فضایی تجاری اهمیت زیادی دارند.
بونگر معتقد است ایستگاه فضایی آرورا با برخورداری از فناوری جدید و سیستم‌های ساده و مساحت کمتر که از برخوردهای شهاب‌سنگی جلوگیری می‌کند، درمقایسه‌با ISS امنیت بیشتری دارد. باوجوداین، بونگر تأکید می‌کند تا زمان پرتاب نمی‌توان با قطعیت صحبت کرد. افزون‌براین، فرضیه‌ها هم سؤال‌های بیشتری به‌وجود می‌آورند. برای مثال، ایستگاه آرورا از کجا پرتاب میشود و چگونه باید میهمانان را از فضا به زمین بازگرداند؟
علاوه‌براین در این صنعت، نمی‌توان تاریخ مشخص و قطعی برای اجرای پروژه‌ها تعیین کرد. برای مثال، ویرجین گلکتیک که در دسامبر اولین آزمون پرواز موفق به فضا را انجام داد، ۹ سال از زمان‌بندی عقب است. همچنین، SpaceX و Blue Origin هنوز مشغول آزمودن فضاپیماهای خود هستند و شرکت XCOR Aerospace نیز در سال ۲۰۱۷، اعلام ورشکستگی کرد. ممکن است نامزدهای مسن‌تر در فهرست‌های انتظار از این پروازها عقب بیفتند یا این پرواز برای شرایط سلامت آن‌ها مضر باشد. ماژول ایستگاه آرورا هم هنوز ساخته نشده است.
علاوه‌براین، باید مشکلات سلامتی را نیز در نظر گرفت. برای نمونه، افرادی که از قرارگرفتن در فضای بسته می‌ترسند، باید به اقامت در اتاقی با ابعاد ۱۳ در ۴ متر فکر کنند که پنجره‌ای هم ندارد. بدین‌دلیل که اشیاء، ازجمله مایعات بدن انسان، در جاذبه‌ی کم افزایش می‌یابند، میهمانان باید خود را برای سلفی‌های نامطلوب و رنگ‌پریده آماده کنند. به این‌ها باید حالت تهوع را هم اضافه کرد. البته شکم خود را با شرایط بی‌وزنی تطبیق می‌دهد.
شرکت‌های خصوصی مانند SpaceX همچنان مشغول آزمودن فضاپیماهای خود هستند و هنوز گردشگری را به فضا نفرستاده‌اند
قرارگرفتن طولانی‌مدت در جاذبه‌ی صفر، استخوان‌ها را ضعیف می‌کند و ساختار مردمک چشم را تغییر می‌دهد. البته برای سفری ۱۲ روزه جای نگرانی نیست؛ اما برای کارکنان وضعیت متفاوت است. خوشبختانه جاذبه‌ی کم بر قاعدگی ن تأثیر شدیدی نمی‌گذارد؛ اگرچه مشکلات نگه‌داری و دورانداختن لوازم بهداشتی و آب محدود برای شست‌وشو باعث میشود کارکنان زن از قرص برای عقب‌انداختن این دوران استفاده کنند.
خطرناک‌تر از هر چیز، ذرات بارداری هستند که وارد کابین می‌شوند و می‌توانند به آسیب‌های ژنتیکی منجر شوند. با اینکه ایستگاه‌های فضایی کاملا عایق هستند، بازهم درمقابل تشعشعات کیهانی ایمن نیستند. فضانوردان در گذشته، از مشاهده‌ی درخشش‌های ناگهانی نور خبر داده‌اند. به‌عقیده‌ی پژوهشگران، این جرقه‌ها تشعشعات کیهانی هستند که به عصب‌های بینایی یا لایه‌ی بینایی مغز برخورد می‌کنند. گولیچ هشدار می‌دهد:
نمی‌توانید مأموریت فضایی را به مأموریت سرنشین‌دار تجاری تبدیل کنید و باید در ابتدا این احتمال را بیازمایید. برای این کار، ابتدا باید آزمایش ایمنی و سازگاری با محیط و درنهایت، سودمندی اقتصادی عملیات را انجام داد.
اما لسر، توریسم فضایی را یک پیشرفت طبیعی می‌داند و اشاره می‌کند که محیط‌های سهل‌الوصول و خشن، تنها روند توریسم را کند می‌کنند اما مانع آن نمی‌شوند. او می‌گوید:
اگر به سی سال پیش بازگردید، رفتن به قطب جنوب غیرممکن بود و حالا مردم می‌توانند به بازدید از آن بپردازند. همیشه چنین مرزهایی وجود داشته است و در این مقطع فضا آخرین مرزی است که باید به روی مردم گشوده شود؛ اما هنوز نمی‌توان از زمان قطعی برای عملی شدن چنین پروژه‌ای خبر داد.
درباره این سایت